W Auschwitz-Birkenau działało 11 orkiestr więźniarskich, których głównym zadaniem było granie muzyki marszowej mającej na celu usprawnienie i przyspieszenie wymarszu więźniarskich komand roboczych do pracy oraz ich powrotu do obozu. Dwie z tych orkiestr działały w Birkenau. Jedną z nich była utworzona w 1943 roku kapela kobieca, a jedną z jej dyrygentek była wysokiej klasy skrzypaczka Alma Rosé. Drugą, utworzona na życzenie Lagerführera Johanna Schwarzhubera w sierpniu 1942 roku orkiestra męska, a jej dyrygentem przez pewien czas był wybitny muzyk i kompozytor, Szymon Laks. Choć granie muzyki polskich i żydowskich kompozytorów było w obozie zakazane, to zdarzały się wyjątkowe sytuacje, gdy z narażeniem życia, grano również utwory tych twórców.
W 1944 roku w Birkenau Alma Rosé przygotowała, na głos i orkiestrę melodię Żal Fryderyka Chopina (wg Etiudy E op. 10 nr 3), a „Chopin w Birkenau” stanowi przybliżoną rekonstrukcję tego utworu .
„Nuty z Birkenau” to Polonezy Warszawskie nagrane według instrumentacji przygotowanej przez Szymona Laksa na skład prowadzonej przez niego męskiej orkiestry w Birkenau.
